Leven in een wereld vol onrust

Het leven in een wereld zonder zekerheid, maar vol hoop. Dat is waar vele van ons nu in leven. We weten niet waar we heen gaan en hoe lang het nog gaat duren. We weten alleen op dit moment hoe we ons voelen. Deze onzekerheid en onwetendheid, doet iets met ons.

We leven ineens in een wereld met veel minder of misschien zelfs wel zonder structuur. Iedere dag is anders of kan anders zijn, we weten het niet. We willen ons graag positief opstellen, maar zelfs dit lukt ons soms even niet meer. We verlangen naar liefde om ons heen. Mensen om ons heen, maar dat is vandaag de dag nog even niet mogelijk.

In tegenstelling tot wat we graag willen en wat we nodig hebben, moeten we ons individualistischer opstellen. Moeten we afstand nemen van de mensen om ons heen en willen velen van ons dit ook vanuit een (mogelijke) angst om een risico te vormen voor degene waar we zoveel om geven en van houden. We begeven ons in een periode waarin onze wereld even geheel ondersteboven staat. Maar aan ieder negatiefs, hangt iets positiefs. Overal zit ontwikkeling in en veelal alles gebeurt met een reden. Dus dan is de vraag, wat is in mijn ogen dan de tegenhanger die weer balans zal gaan brengen in ons leven?

Ik ben ervan overtuigd dat we na deze situatie weer de kracht gaan vinden om onszelf en anderen wederom overeind te helpen. We voelen nu hoe belangrijk mensen voor ons zijn en wat liefde en connecties nu eigenlijk met ons kunnen doen. Wat voor gevoelens het je kan geven. Deze ‘bewustwording’ zal in mijn ogen bij velen gaan zorgen voor een positieve verandering in ons dagelijks leven. We zullen meer waardering gaan hebben voor de mensen om ons heen, voor onze geliefden. Hoe meer waardering voor elkaar, hoe meer liefde verspreidt zal worden en hiermee de wereld in zal gaan.

Dus na alle ellende, zal er iets moois uit voort’bloeien’ en zal er een lichtje aan het einde van deze tunnel zijn. 

Mell.