Soms kom je in je leven tot een zeer zekere hoogte waarbij je tegen je gevoel in moet gaan en je jezelf moet realiseren dat je misschien wel jaren in een eigen gecreëerde wereld hebt geleefd. Een eigen wereld, waarin je oog had voor hetgeen jou gelukkig maakte. Waarin je jezelf misschien wel dingen wijs maakte, omdat je de realiteit niet onder ogen durfde of wilde zien. Jouw eigen droomwereld...
Het moment dat je deze realiteit geheel uit het oog verliest, is het moment dat je niet meer volledig jezelf bent. Niet meer volledig in connectie staat met de wereld om jou heen. Waar je dus onbewust jezelf in voorbij gaat.
Je wordt gevoelsmatig in het diepe geduwd, zonder dat je daar zelf om had gevraagd. Je voelt je hulpeloos, machteloos en vraagt je misschien wel af waarom dit had moeten gebeuren. Je voelt je enerzijds misschien verlicht en vrij, terwijl je je tegelijkertijd intens verdrietig, leeg en eenzaam voelt.
Wellicht weet je dat het beter is, maar gaat je hart heel erg met die gedachten in conflict. Je verlangt terug naar dat gevoel, naar die perfecte wereld die je had gecreëerd. Naar de liefde waarvan je dacht dat deze oprecht was...
Met de tijd zal je jezelf bewust worden dat het 'echt waar' een creatie was van jouw ideale wereld en niet de werkelijkheid. Dat waar jij zo naar verlangt, ook in jouw leven zal komen. Maar dan moet je daar wel in geloven.
Je moet jezelf de tijd gunnen om te helen en om jouw identieke zelf weer te zijn. Er is misschien een deur gedeeltelijk of volledig voor je dichtgegaan, maar tegelijkertijd is er ook een nieuwe deur voor je geopend. Dit ga je je beseffen, wanneer jij daar klaar voor bent. Je gaat je herboren voelen en er zal een hele nieuwe wereld voor je ontstaan. Je gaat veel anders naar dingen kijken. Je zal nieuwe mensen leren kennen en je zal weer liefde gaan voelen. Je zal nieuwe inzichten op gaan doen en jezelf sinds een lange tijd weer echt gelukkig voelen.
Mell.
Reactie schrijven